Andriessen Festival 2024

Andriessen Festival 2024: Louis 85 Tribute & Muziek van Nu
24 februari 16:00-22:30 in Musis, Arnhem

Middagprogramma

16:00u aanvang – Van Beinumzaal

→ Nuno Lobo – Pantomima

Dit stuk is een eerbetoon aan Carlos Paredes, een Portugese gitarist en componist uit de 20e eeuw, met name aan zijn gelijknamige stuk voor Portugese gitaar. Het woord pantomima (in het Engels: pantomime) komt van het Griekse 'Pantomimos' dat "imitator van allen" betekent. Het is de kunst van het uitdrukken van emoties door middel van gebaren, zonder woorden te gebruiken, ook wel bekend als mime. 

Nuno Lobo is een Portugese componist gevestigd in Amsterdam. In 2020 was hij Young Composer in Residence bij Casa da Música (Porto) en gastdocent compositie aan de Fontys Hogeschool voor Beeldende en Uitvoerende Kunsten (Tilburg). Nuno Lobo is geïnteresseerd in surrealistische verhalen, in interdisciplinaire samenwerkingen en in virtuele opera's. In zijn werk wordt vaak verwezen naar niet-westerse culturen, films, natuurkunde of gezondheidskwesties.

→ Louis Andriessen – Facing death (1990)

"In 1989, toen ik lesgaf in Buffalo, werd de Autobiografie van Miles Davis gepubliceerd. Terwijl ik het las, wist ik plotseling wat het onderwerp van mijn stuk voor het Kronos Quartet moest zijn - vroege be-bop licks en vooral het werk van Charlie Parker. Ik wilde het onmogelijke doen - be-bop is helemaal niet idiomatisch voor strijkinstrumenten. Maar be-bop was een belangrijke invloed geweest op mijn muzikale ontwikkeling toen ik jong was, en ik besloot iets te doen met deze muziek uit mijn jeugd.
In het begin van Facing Death citeer ik letterlijk fragmenten van Charlie Parker-improvisaties. Ik citeer ook één originele melodie: Orinthology (dat gebaseerd is op How High the Moon). De 7e en 8e maat van Orinthology werden een belangrijk motief in het stuk. De hele compositie is één lange ontwikkeling in Parkers hoge tempo."

Het Maat Saxophone Quartet is een Nederlands/Portugees ensemble dat gevestigd is in Amsterdam. Ze zijn winnaars van de prestigieuze competitie “Prémio Jovens Músicos” in Portugal, en Dutch Classical Talent Award. In april 2020 hebben ze hun eerste CD ‘Ciudades’ uitgebracht voor het label 7 Mountains Records. Luister schreef over hun debuut-cd: ‘we kunnen kort zijn over het spel van Maat: veelbelovend, duivels goed en hemels aanstekelijk in alle werken.’ In 2023 brengt Maat hun tweede cd ‘Renascer’ uit met de gitarist António Costa, op Fado-muziek. In 2024 brengt Maat hun derde CD “No one is too small” uit.

17:00u aanvang – Balkonzaal

→ A. Crespo Barba – for James Oesi, solo contrabas

For James Oesi werd geschreven in opdracht van de Gaudeamus Muziekweek, het Grachtenfestival en November Music.
Dit werk maakt deel uit van de stukken gewijd aan flamenco stemonderzoek, waarbij de contrabas verantwoordelijk is voor het uitvoeren van een a capella lied, direct gerelateerd aan saetas en tonás.

A. Crespo Barba, in 1995 geboren in Madrid, is een Spaanse componist en docent. Hij behaalde zijn diploma Hedendaagse Muziek Compositie aan de Escuela TAI (Madrid) en studeerde Cum Laude af met een Master Compositie aan Codarts (Rotterdam) in 2019. Hij liet zijn werk horen op verschillende festivals in Nederland, waaronder Flamenco Biënnale Nederland, Grachtenfestival en Gaudeamus Muziekweek, waar hij de Best New Composer Pitch Prize ontving. Ook ging hij internationaal in première, onder andere op het Huddersfield Contemporary Music Festival, New Baltic Festival, Musika-Música en Cuore di Spagna. Sinds 2023 geeft hij les aan het Conservatorium van Rotterdam en werkt samen met verschillende afdelingen.

→ Calliope Tsoupaki – fantasia 2, solo contrabas

Geschreven voor James Oesi en in première gegaan in het Concertgebouw Brugge. Fantasia 2 is geschreven als een overbrugging tussen twee solosuites van Bach.

Calliope Tsoupaki, een Grieks-Nederlandse componiste gevestigd in Amsterdam, mengt op harmonieuze wijze Oosterse en Westerse invloeden in haar contemplatieve en spiritueel geladen composities. Haar muziek weerspiegelt haar Griekse afkomst en passie voor zowel oude als hedendaagse muziek, wat resulteert in een kenmerkende, tijdloze stijl. Opgeleid aan het Hellinicon Conservatorium in Athene en bij Louis Andriessen in Nederland, heeft Tsoupaki meer dan 100 werken geschreven, van solostukken tot orkestcomposities, dans, theater, opera en multimediaprojecten. Haar muziek wordt geprezen om de melodische warmte en emotionele diepte en is door The New York Times omschreven als "duizelingwekkend mooi". Tsoupaki was van 2018 tot 2021 Componist des Vaderlands, waarbij ze sociale kwesties aan de orde stelde door middel van haar muzikale creaties. Haar compositie "Thin Air", gecreëerd als reactie op de pandemie, leverde haar in juli 2021 de prestigieuze Matthijs Vermeulen Compositieprijs op en is wereldwijd meer dan 50 keer uitgevoerd.

→ Louis Andriessen – Choral I, Choral II, Lied van het album ‘the Memories of roses’ (1992)

De drie volgende stukken maken deel uit van de bundel The Memory of Roses, die Ron Ford samenstelde toen hij een tijdje verbleef in het huis van Louis en Jeanette Andriessen aan de Keizersgracht (Amsterdam), toen zij weg waren.

Choral I
"Chorale voor piano is een in memoriam John Cage, op verzoek van het tijdschrift MusikTexte geschreven en voor het eerst uitgevoerd door door Frederic Rzewski voor de WDR Köln."

Choral II
 "Deuxième chorale. Ron ponste de gaatjes van de partituur. De stukjes worden langzamer en plechtiger. Een bijna Zen-achtige stilstand wordt bereikt."

Lied
"De winter 1992-1993 leverde enige korte stukken op – Lied voor Margriet de Moor is er daar één van. Het had eigenlijk ‘Troisième chorale’ moeten heten, omdat het werd geschreven na Chorale en Deuxième chorale, maar het werd een Lied, zij het zonder woorden. Het schrijven laat ik liever over aan Margriet de Moor."

→ Boris Bezemer – Bass piece, solo contrabas

Boris Bezemer gebruikte Oesi's uitvoering van Bachs vierde cellosuite op de Nederlandse televisie als uitgangspunt voor een polifonische solo.

De muziek van Boris Bezemer is een expressieve balans tussen structuur en toeval, het staande been en het spelende been. Toen hij opgroeide observeerde hij het leven en fietste door de regenachtige bossen van Gelderland. Hij speelde gitaar, programmeerde computers en droomde ervan uitvinder te worden. Hij verhuisde naar Amsterdam waar hij zich nu omringt met elektronische muziek, accordeonmuziek, orgels, orkesten en opera: allemaal pogingen om het verlangen naar het onbekende te beantwoorden, dat element van vreemdheid dat zo essentieel is voor romantiek. Bezemer componeert geluidswerelden die plaats bieden aan een veelheid die onophoudelijk stroomt, die troosten met turbulentie, die chaos accepteren en verspreide stemmen samenvoegen tot magische omgevingen.

→ Louis Andriessen – Elegy, piano & contrabas (1957)

Dit is een kort en melodieus stuk, geschreven voor cello en piano in 1957, later bewerkt als versie voor contrabas en piano.

Laura Sandee (1978) studeerde aan het Koninklijk Conservatorium bij Rian de Waal en specialiseerde zich in muziek van Olivier Messiaen onder leiding van Hakon Austbo aan het Conservatorium van Amsterdam.
Laura is pianist van het hedendaags muziekensemble Insomnio, het Natalon Kwartet, het Herz Ensemble, Trio Napolov/Fridman/Sandee en speelt geregeld mee met het Noord Nederlands Orkest. Zij soleerde met verschillende orkesten in binnen- en buitenland (Duitsland, Finland, Siberië). Haar liefde ligt in de hedendaagse muziek; zo nam ze vele cd’s op met Insomnio en Rondane (gespecialiseerd in alle vier vleugelwerken van Simeon ten Holt), en Herz Ensemble (opgericht door de componiste Kate Moore). Tevens is zij als docent verbonden aan het koninklijk conservatorium in Den Haag en als repetitor van het Residentiekoor en Residentie Kamerkoor.

De Zuid-Afrikaanse contrabassist James Oesi heeft een opmerkelijke invloed gehad op de klassieke en moderne muziekscene in Nederland sinds zijn aankomst in 2009. Hij onderscheidt zich door zijn unieke focus op de bas als solo-instrument en heeft opgetreden op podia als het Amsterdamse Concertgebouw en Concertgebouw Brugge. Hij was te zien op gerenommeerde festivals, waaronder het Grachtenfestival, het Huddersfield Contemporary Music Festival, en heeft internationaal getourd. James is bekend door zijn optredens op televisie en in bladen als NRC Handelsblad en The Strad. Hij is de oprichter van het Dutch Double Bass Festival en gastdocent aan het Utrechts Conservatorium.

Avondprogramma

19:00u aanvang – Parkfoyer
Aad van Nieuwkerk in gesprek met Martijn Padding, Calliope Tsoupaki, Yannis Kyriakides and Wim Boerman

20:00u aanvang – Muzenzaal

→ Martijn Padding – Legatos

Legatos is een werk van Martijn Padding dat hij in 2005 gecomponeerd heeft. Het Sandee/ Van Nieukerken heeft Legatos daarna vele malen naar verschillende podia gebracht. De twee pianisten hebben in het werk een gelijkwaardige partij met een soort duet van allerlei akkoorden waarvan een noot steeds blijft liggen.  Dit resulteert in een verweven web dat steeds dichter en swingender wordt om uiteindelijk in complete gekte uit te barsten.

Martijn Padding (1956) studeerde compositie bij Louis Andriessen en muziekwetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Thans is hij docent en hoofd van de compositieafdeling van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Padding heeft een fascinatie voor helderheid en tegenstellingen tussen het logische en het onlogische. In zijn werk zoekt hij de listigheid in plaats van het grote gebaar.
Hoewel zijn stukken vaak een muzikaal technisch uitgangspunt hebben, is in toenemende mate een theatraal element in zijn werk aanwezig. In zijn recente werk staan zijn kenmerkende hoekigheid en kernachtige harmonisch gestructureerde taal minder op de voorgrond.

→ Louis Andriessen
Nuit d’été’ (1957)
Series (1, 4, 7, 8, 11, 12) (1958)
Haags Hakkûh Stukje (2003)

"Nuit d'été schreef ik toen ik nog op het Conservatorium in Den Haag studeerde (piano, theorie en compositie). Het was bestemd voor twee leerlingen die plezier hadden in piano vierhandig spelen, iets dat ook in mijn familie sterk gestimuleerd werd. En als je zeventien wordt als jonge componist, ontdek je waar zomernachten eigenlijk bestemd voor zijn."

Series voor twee piano's is een van de beroemdste vroege werken van Louis Andriessen, geschreven in 1958.

"Haags Hakkûh Stukje (in de 'Haags' lokale arbeiderstaal) houdt vast aan een zekere kwaliteit van 'Haags minimalisme' in zijn luide percussiviteit en ostinato opening, maar met zijn eigenzinnige ritmische asymmetrieën krijgt het in het langere tweede deel het karakter van een verdwenen Thelonious Monk, waarbij de tot leven gewekte speler heeft besloten om bijna volledig in blokakkoorden te spelen."

Laura Sandee & Anna van Nieukerken piano duo

Laura Sandee en Anna van Nieukerken vormden al tijdens hun studie aan het Koninklijk Conservatorium een pianoduo met focus op bijzonder 20e en 21e-eeuws repertoire. Reza Namavar en Gustavo Trujillo schreven stukken speciaal voor dit pianoduo. Het duo trad o.a. op in Muziekgebouw Eindhoven, het Korzo Theater en Muziekgebouw aan ’t IJ en speelde tijdens het Grachtenfestival Amsterdam, Uitgast Festival, Gaudeamus Muziekweek, NS Try Out Festival en het Salihara Festival in Jakarta. Beide pianisten maken deel uit van het Natalon Kwartet: een kwartet gespecialiseerd in de werken voor 4 vleugels van Simeon ten Holt.

→ Louis Andriessen – Calls voor twee hoorns

Calls is Louis Andriessens groet aan zijn oude makker Wolff. In tweeënhalve minuut woekert hij een eenvoudig motiefje om tot een klein gesprekje voor twee hoorns dat verrassende wendingen kan nemen in schurend consequent contrapunt en glashelder als een spitse conversatie voorbijtrekt. Gecomponeerd in 2016 – hommage aan Jan Wolff.

Jeroen van Dijk & Lucas Jansen, hoorn

→ Simon Krust – Jungle Run

Het stuk Jungle Run is oorspronkelijk gescoord over een actiescène uit de film "The Incredibles". Simon besloot deze scène te kiezen, omdat hij wist dat Orkest De Ereprijs  waarvoor hij schreef erg door koper- en houtblazers wordt gedomineerd. Daarom leek een nummer dat geschreven was in een "Big Band"-stijl goed te passen. Het stuk is nu herschreven, zodat het ook als autonome compositie functioneert.

Simon Krust is een 26-jarige muzikant die al op jonge leeftijd aan zijn muzikale reis begon. Zijn moeder is zangeres en zijn vaders vrouw is een klassieke gitarist.
Hij begon met klassieke muziek, maar breidde zijn interesse al snel uit naar Jazz, hiphop en Elektronische muziek. Tegenwoordig studeert hij muziek voor film en theater, waarbij hij klassieke muziek probeert te mixen met zijn andere invloeden.

→ Katharina Gerke – In Fahrt

Mijn stuk "In Fahrt" (Duits: "in beweging") is de compositie voor een korte video die ik samen met mijn vader maakte. Het onderwerp van de video en de compositie is tijd, vooral in relatie tot beweging. Daarom is het terugkerende hoofdmotief van het stuk verbonden met het uurwerk in de video dat de tijd voorstelt. Ook is er een toename van transportmiddelen in termen van bereik en comfort. Ik heb verschillende stijlen die ik persoonlijk erg mooi vind gecombineerd in mijn compositie.

Mijn naam is Katharina Gerke, ik ben 22 jaar oud en kom uit Duitsland, maar woon momenteel in Nederland voor mijn studie filmmuziekcompositie. Muziek vergezelt mij al mijn hele leven. Ik kreeg mijn eerste pianolessen toen ik 4 jaar oud was en een paar jaar later begon ik ook met orgellessen. Mijn achtergrond en inspiratie is klassieke muziek en daarom was mijn grootste idool altijd Mozart. Als kind begon ik al kleine stukjes te componeren. Later begon ik me te interesseren voor films en filmmuziek. In mijn composities experimenteer ik graag met verschillende stijlen.

→ Ruud Roelofsen – Memento Mori, première

Memento Mori betekent zoveel als “gedenk te sterven”. In Memento Mori heb ik geprobeerd om mijn eigen reflecties op de dood, verval, angst, en pijn in muziek te vatten. Al het material in het werk is gebaseerd op geluiden van het/mijn lichaam zoals adem, hartslag, het geluid van bloed dat door aderen stroomt, geluiden uit de buik, en geluiden van pijn.

Ruud Roelofsen (1985) schrijft muziek geïnspireerd op de klankecologie van het onderbewuste, het menselijk lichaam en de (nabije) omgeving in een zoektocht naar onder andere de akoestiek van dromen en het haptonomische aan geluid.
Hij behaalde zijn PhD in compositie en muziektechnologie aan Northwestern University onder supervisie van Alex Mincek, Hans Thomalla en Christopher Mercer. Hij studeerde slagwerk aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel (MMus), het ArtEZ Conservatorium Arnhem (BMus) en de Musikhochschule Münster (Erasmus uitwisseling).

→ Katherine Ching-Fang Teng – Yellowish Blue but Green, première

Dit stuk is geïnspireerd op Miles Davis' "Blue in Green" en de emoties van blauw en geel. Ontdek op het scherm de namen van deze kleuren in het Japans of Chinees. Ervaar de intieme verbinding tussen kleuren en geluid, aangezien de componist een meeslepende reis in de expressieve wereld wil creëren.

Katherine Ching-Fang Teng is een Taiwanese componist, arrangeur en pianist gevestigd in Den Haag. Ze heeft een bachelordiploma in Compositie van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en is momenteel bezig met haar masteropleiding. Geworteld in de klassieke pianokunst onderzoekt Teng multimediacomposities, waarbij ze beeldende kunst, choreografie, filmmuziek en veldopnames integreert.

→ Yannis Kyriakides – Anomia

Anomia is een audiovisuele compositie voor zangeres, groot ensemble, video en elektronica. Het concept van het werk komt van de taalspecifieke stoornis die bekend staat als het "Tip of the Tongue Syndrome", waarbij het belangrijkste symptoom het onvermogen is om bekende woorden op te roepen. De compositie citeert teksten van Alexander Luria, Charles Baudelaire, Robert Kelly, Ciaran Berry, Xiao Yue Shan, Billy Collins en Ann Laura Stoler. De compositie heeft de vorm van een audiovisueel essay, in muziek, beelden en woorden die raken aan wat het betekent om iets op het puntje van je tong te hebben en het niet te kunnen uitdrukken. De in het werk gebruikte foto's zijn van Johannes Schwartz.

Yannis Kyriakides werd in 1969 geboren in Limassol, Cyprus, emigreerde in 1975 naar Groot-Brittannië en woont sinds 1992 in Nederland. Hij studeerde musicologie aan de York University, compositie bij Louis Andriessen in Nederland en promoveerde aan de Universiteit Leiden op zijn onderzoek naar multimedia compositie. Als componist en sound-artist heeft hij meer dan honderdvijftig werken gemaakt, bestaande uit muziektheater, audiovisuele installaties en instrumentale werken. Prijzen waren onder meer Gaudeamus, International Rostrum of Composers, Toonzetters en de Johan Wagenaarprijs voor zijn gehele oeuvre. Hij is als docent compositie verbonden aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

RKST21, Elisabeth Hetherington, sopraan olv Gregory Charette

De gelauwerde sopraan Elisabeth Hetherington heeft zich snel gevestigd als een opkomende zangeres van oud, hedendaags en modern repertoire in heel Europa.
Elisabeth is een gepassioneerd voorstander van multidisciplinaire uitvoeringen. Ze weet moeiteloos een brug te slaan tussen oude en hedendaagse muziek en heeft talloze werken in première gebracht en opgenomen in Nederland, België, Noorwegen en Estland. Ze richtte het ensemble Duo Serenissima op waarvoor ze programma's heeft gecreëerd die zijn uitgevoerd op vele festivals en concertseries over de hele wereld.
Elisabeth studeerde Voice Performance aan de Universiteit van Toronto en Historical Performance aan het Conservatorium van Amsterdam. In 2020 ontving ze de prijs van de Dutch Classical Talent Award.

Gregory Charette is als dirigent sterk betrokken bij de uitvoering en promotie van nieuwe muziek. Hij is chef-dirigent van Orkest De Ereprijs, eerste gastdirigent van het Kosovo Philharmonic, regelmatig gastdirigent van het Asko Schönberg Ensemble en de oprichter van Oerknal, een ensemble voor hedendaagse muziek toegewijd aan het vernieuwen van de concertervaring.
Gregory studeerde compositie aan het Oberlin Conservatory of Music en orkestdirectie aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Hij studeerde met Pierre Boulez aan het Luzern Festival 2011 en was dirigent in het John Cage Centennial van het Holland Festival en het Emerging Composers Program van het Aldeburgh Festival.
Hij trad onder andere op met het Nederlands Philharmonisch Orkest, Residentie Orkest, Noord Nederlands Orkest, Philharmonie Zuidnederland, Nieuw Ensemble, Ensemble Contrechamps en Britten-Pears Ensemble.

RKST21 is hét Orkest van de 21e Eeuw. Orkest De Ereprijs bundelt hierin krachten tot een symfonische bezetting van ruim dertig muzikanten met Phion, NJO en wisselende partners.
Het rijke klankpalet van dit eigentijdse uitvoeringsapparaat biedt ongekende mogelijkheden voor de actuele muziek. Inmiddels schreef een groot aantal componisten speciaal voor deze bezetting, waaronder: Ed Bennett, Ted Hearne, Trevor Grahl, Dolf de Kinkelder, Martijn Padding, Christiaan Richter, Giuliano Bracci, Livia Malossi, Yannis Kyriakides, Alisson Kruusmaa. Daarbij arrangeren elk jaar twee studenten van de afdeling Compositie voor Film en Theater van ArtEZ een aantal eigen werken voor RKST21. Het orkest werd al gedirigeerd door Clark Rundell, Manoj Kamps en Jurjen Hempel. In 2024 staat RKST21 onder leiding van Gregory Charette.

21:30u aanvang – Balkonzaal

→ Louis Andriessen – Remembering that Sarabande

"Remembering that Sarabande", een stuk voor vier altviolen, werd voor de 60e verjaardag van Annette Morreau geschreven. Andriessen hergebruikte later een deel van het melodische materiaal in zijn laatste strijkkwartet, " ...miserere...". Vandaag horen we een arrangement voor piano en bassethoorn.

→ Vostok - Remote Islands

VOSTOK Remote Islands is het nieuwe album en gelijknamige project van het trio Fie Schouten, Vincent Courtois en Guus Janssen (klarinetten, cello, toetsen). Aan de basis van de muziek ligt een boek van Judith Schalansky: De atlas van afgelegen eilanden. Ondertitel: Vijftig eilanden waar ik nooit naartoe ben geweest en ook nooit zal komen. 
Ieder stuk op VOSTOK Remote Islands klinkt als een eigen eiland, bewoond of onbewoond. De muziek rijst op uit een windstille oceaan. Plotseling een nieuw stuk land in zicht. Het trio Schouten, Courtois, Janssen tast voor velen onbekend gebied af en improviseert gedrieën een muzikale flora en fauna bij elkaar. De muziek ademt een sfeer van verkenning. Alsof de uitkomst niet vast ligt. Alsof de musici wel een gevoel hebben van wat ze zullen aantreffen, maar daar ook niet geheel zeker van zijn. Dat maakt het des te spannender: je bent als luisteraar deelgenoot van eenzelfde ontdekkingstocht.


Schouten|Courtois|Janssen trio

Fie Schouten is een Nederlandse klarinettiste die gespecialiseerd is in het uitvoeren van hedendaagse muziek. Dat doet ze met verschillende musici met wie ze cd's heeft opgenomen. In de loop der jaren initieerde ze herhaaldelijk nieuwe projecten en is daarnaast regelmatig te gast bij het gerenommeerde Duitse Ensemble Musikfabrik.

De klassieke opleiding van de Franse Vincent Courtois gaf hem techniek, precisie en instrumentbeheersing. Zijn nieuwsgierigheid en eclecticisme brachten hem ertoe om met briljante muzikanten van verschillende achtergronden te spelen: Rita Mitsouko, Christian Escoudé, Michel Petrucciani, Michel Portal, om er maar een paar te noemen. Zijn samenwerking met Louis Sclavis, met wie hij een cinematische benadering van muziek deelt, geeft hem een fijn gevoel voor melodie. Dankzij zijn vele ervaringen en invloeden heeft Vincent Courtois een unieke muzikale taal ontwikkeld.

Als pianist, klavecinist en organist heeft de Nederlandse Guus Janssen in verschillende bezettingen opgetreden met musici van John Zorn tot Gidon Kremer. Sinds begin jaren tachtig leidt hij zijn eigen ensembles, van (piano)trio tot 11-tet en (opera)orkest. Als solist was hij vooral te horen in eigen composities en als improvisator op diverse internationale festivals. Ook trad hij op met de meeste Nederlandse ensembles en met diverse orkesten.

~~~

"Waar je uiteindelijk naar zoekt, is een nieuwe schoonheid", zei Andriessen zelf ooit over zijn composities. "Het is niet precies uit te leggen waarom iets nou zo verschrikkelijk mooi is. Dat is het geheim van de schoonheid en daar ben je de hele dag mee bezig."
Louis Andriessen geldt als de meest invloedrijke Nederlandse componist van zijn generatie. Hij speelde een belangrijke rol bij het ontstaan van de Nederlandse ensemblecultuur en wordt gezien als een van de grondleggers van de zogenoemde Haagse School. Zijn muziek omvat alle muzikale genres, maar hij had voorliefde had voor theater, literatuur, dans en film. In zijn composities lag de nadruk op complexe akkoorden, gespeeld op blaasinstrumenten. Andriessen gebruikte zelden strijkinstrumenten.
Andriessen groeide op in Utrecht in een muzikaal gezin. Zijn vader Hendrik en oudere broer Jurriaan componeerden ook, zijn zussen speelden piano en fluit. Na een opleiding aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag studeerde hij bij Luciano Berio in Milaan en in Berlijn. De componist zette zich af tegen het conservatisme in de muziekwereld. Samen met Reinbert de Leeuw was hij eind jaren 60 de initiatiefnemer van de Aktie Notenkraker om te strijden voor meer waardering voor moderne klassieke muziek. Begin jaren 70  werd Andriessen benoemd tot docent instrumentatie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en later tot docent compositie. In 1972 richtte hij samen met Willem Breuker het ensemble De Volharding op. 
Andriessens eigenlijke doorbraak kwam met het grootschalig opgezette maar minimalistische compositie De Staat (1976). Hij schreef het stuk om een bijdrage te leveren aan het debat over de verhouding tussen muziek en politiek. Voor De Staat werk kreeg Andriessen in 1977 zowel de Matthijs Vermeulenprijs als de eerste prijs van het International Rostrum of Composers.
In de jaren 80 begon hij zich steeds meer toe te leggen op toneel- en filmmuziek en muziektheater. Bekende werken van Andriessen zijn de opera's De Materie, Rosa en Writing to Vermeer. De laatste twee ontstonden uit een samenwerking met Peter Greenaway, net als M is for Man, Music en Mozart, waarvoor hij begin jaren 90 opnieuw de Matthijs Vermeulenprijs kreeg. In 2008 werd Andriessen benoemd tot hoogleraar in de Scheppende Kunsten aan de Universiteit van Leiden. Datzelfde jaar ontving hij de Johan Wagenaarprijs voor zijn gehele oeuvre en ging de filmopera La Commedia tijdens het Holland Festival in première. Voor deze opera werd hij in 2011 beloond met de Grawemeyer Award for Music Composition van de Universiteit van Louisville. Hij kreeg deze Amerikaanse prijs juist omdat hij met dit werk de traditionele grenzen tussen muzikale genres en disciplines overschreed.
De Ereprijs heeft jarenlang samengewerkt met Louis Andriessen en hij was een voor ons een steun en toeverlaat bij onder meer onze jaarlijkse Young Composers Meeting. Met het Andriessen Festival willen we zijn vernieuwende initiatieven en zijn onschatbare bijdrage aan de moderne klassieke muziek levend houden.

 

Orkest De Ereprijs is het levende instrument voor de muziek van nu. Als orkest voor actuele gecomponeerde muziek geven wij opdrachten aan componisten om speciaal voor ons te schrijven. Onze vaste veertienkoppige bezetting is daarin zowel wendbaar als uitdagend, en onze uitvoeringen weten altijd te inspireren en te verrassen. Met deze aanpak die doorwerkt in onze samenwerkingen en initiatieven op het gebied van educatie, talentontwikkeling en multidisciplinaire projecten heeft De Ereprijs een eigen plaats verworven in de wereld van de hedendaagse muziek.

Lees meer over de zesde editie in onze concertagenda.



Beelden van Andriessen Festival 2023 door Maarten Sprangh.

 Andriessen Festival 2022